Bier, zweet en tranen.
Soms wordt mij de vraag gesteld “Theo, Bergh in het zadel is toch alleen maar fietsen en in de avond bier drinken?”
Ja dat gebeurt zeker. Maar dit is slechts een héél klein aspect van fietsen voor Bergh in het Zadel. Laat me het eens uitleggen. Ik prijs me namelijk gelukkig dat ik samen met veel collega-wielrenners mijn hobby kan gebruiken voor iets wat zeer zinvol is. Samen hieraan bijdragen geeft een goed gevoel.
Het leven gaat door.
Vraag in een willekeurig gezelschap eens wie er wel eens met kanker te maken heeft gehad. Je krijgt vaak een koude rilling als je de vingers telt die opgestoken worden. Bijna iedereen kent wel iemand die getroffen is door deze vreselijke ziekte. Ook in het peloton van BIHZ komt dit voor. En ook ik moet mijn vinger opsteken als deze vraag gesteld wordt. Je voelt je dan vaak onmachtig en je zou de aarde stil willen zetten. Dat is echter geen optie en dat is maar goed ook want het leven gaat door en ik vind het de kunst om de energie te vinden om toch weer door te gaan. Voor sommige is het juist het meedoen aan BIHZ een vorm van verwerking van verdriet. Haast letterlijk je verdriet omzetten in energie. Ook voor mij geldt dit en ik kan je vertellen dat dit niet vanzelf gaat. “Waarom zou ik het nog doen…..het is zo oneerlijk….waarom overkomt dit deze mensen…..En dan komt het moment waarop je denk; juist daarom! Daarom moet ik die knop omzetten en dan pak ik die fiets.
Het voorbereiden voor BIHZ begint voor mij al in oktober-november het jaar daarvoor. En als carnaval is afgelopen gaat het gas er echt op. Uiteindelijk is dan de zaterdag voor Hemelvaart. De Pastoor zegent ons en dan klinkt het startschot. Je fietst ‘s-Heerenberg uit, inmiddels zijn de tranen opgedroogd en er vormt zich een team van 120 man. Je deelt ervaringen, je houdt anderen uit de wind, pechvogels worden teruggebracht en weer iemand anders wil geen hulp omdat hij/zij hier een goede reden voor heeft. Overdag spaar je je adem voor het fietsen, maar ’s avonds klets je over de dag, het leven en je motivatie om mee te doen. Dat geeft, zonder dat we het naar elkaar uitspreken, een gevoel van voldoening. De wereld draait gewoon door en over die wereld fietst een groep wielrenners die anoniem een bijdrage levert om die vreselijke ziekte steeds beter te bestrijden.
Ja en dan neem je een welverdiend biertje.
Al ruim 30 jaar zetten wij ons in voor meer onderzoek naar kanker. Dit doen we door het werven van fondsen die vervolgens rechtstreeks worden ingezet voor de financiering van wetenschappelijke onderzoeken die we zelf uitzoeken. We werken met honderden vrijwilligers en hebben als stichting geen winstoogmerk. Ieder wetenschappelijk onderzoek vindt plaats na goedkeuring en onder auspiciën van KWF. Zij brengen geen kosten voor in rekening, zodat de volledig sponsorgelden naar de onderzoeken gaan.
Teilen